Komnata Ciemności

Jednak to szczeniakowi nie przeszkadzało...nadal się bawił pacając ucho matki - Mamo chodz nad woooodospad - powiedziałem cichutko

-Nie zapominaj, że jesteś moim niewolnikiem.-odparła chłodno.

-Cooo ? - zapiszczałem cicho - ja ja jestem twoim synkiem- powiedziałem

Znów wzruszyła barkami. Ziewnęła szeroko.

-Mamo - zapiszczałem cicho wtulając się w wilczyce - Nie mów tak - powiedział cicho - Ja ja chcę mieć mamę - powiedziałem

Jedynie otworzyła ślepia, beznamiętnym spojrzeniem obrzucając szczeniaka.

Wpatrywałem się w matkę - Nie bądź taka - mrukłem

-Taka, czyli jaka?-spytała, z tonu jej głosu nie można było wywnioskować nic, prócz wysniosłej obojętności.

-Ja kcę byś była jak moja mama - zapiszczałem cicho

-Nie potrafię.-odparła tylko, ponownie zamykając szkarłatne, zimne oczy.

-Ale ale ty chyba też kiedyś miałaś dzieci tak ? tak ? -zapytałem się cicho

Nie odpowiedziała, nie chciała sobie o tym przypominac..

-Więc będziesz taka jak dla swoich dzieci - zapytałem się cicho liżąc po pysku matkę

Westchnęła cicho. Wstała, odpychając od siebie Khotę. Zaczęła spacerować po Komnacie, po jakimś czasie przystanęła patrząc przez okno, za którym zawsze było widać to samo.. Pełnie księżyca.
-Nie potrafię.-szepnęła.

-Ale mamo ja ja będę grzeczny - zapiszczałem cicho zeskakując niezdarnie z łóżka i podchodząc do matki