Grób Agresji

- Umarli niewiele powiedzieliby na ten temat. Nie mam sumienia Shinen, szukaj dalej moich słabych punktów. - zmrużyła złośliwie ślepia, na wzmiankę o Avalanche.
- Uwierz, reinkarnacja to straszne przekleństwo.

Post został pochwalony 0 razy

Wybucham śmiechem.

- Nie muszę wierzyć. Ja to przeżyłem. Znam ten ból.

Poważnieję.

- Ale to był, jest i będzie tylko twój wybór. Mogłaś odejść do Cienia.

Post został pochwalony 0 razy

Przechyliła lekko pysk, grzywka odsłoniła przenikliwe, zimne ślepia.
- Do czego zmierzasz? - spytała, strzygąc lewym uchem (warto dodać, że prawego nie posiadała). Kolczyki zadzwoniły na wietrze, by zaraz po tym nastała całkowita cisza.

Post został pochwalony 0 razy

- Do Niczego. - Stwierdzam wesoło. - Jak wszyscy. zastanawiało mnie natomiast... dlaczego? Czemu pozostałaś, miast szukać szczęścia po drugiej stronie... czy może, w innym życiu?

Post został pochwalony 0 razy

- Bo im bardziej bolą mnie wspomnienia tych miejsc, tym bardziej chcę do nich wrócić. - a jednak Agresja miała jakieś odczucia!
Zmrużone ślepia wciąż spojrzenie miały utkwione w oczach Shinena.

Post został pochwalony 0 razy

Przekrzywiam łeb. Drgający koniec ogona wyraża moją ciekawość.

- Pokuta...? Nie, to do ciebie niepodobne. A może... nadzieja?

Post został pochwalony 0 razy

- Przywiązanie. - ucięła krótko, odwracając spojrzenie. Wzrok jej zatrzymał się teraz na swym nagrobku. Zachichotała cicho, lustrując każdy jego szczegół.

Post został pochwalony 0 razy

Zauważam wzrok.

- Hm. Mam wrażenie, że tutaj przydadzą się kosmetyczne poprawki.

Podchodzę do zniszczonej przez wiatr i deszcz tabliczki, po czym siadam i szkicuję przed nim pełną kamigawa. Następnie mruczę:

- Tsuchi-kami, hashiitte korede. Mizu-kami, hashiitte korede. Hikari-kami, hashiitte korede. Mokuzai hensensai ai Ishi-ou. Katachisai Ishi-ou.

Tabliczka zaczyna się jarzyć, po czym bieleje niczym pokryta farbą. Gdy jednak poświata gaśnie, tabliczka stała jak stoi - lecz obrócona w kamień, w wiecznotrwały marmur.

Uśmiecham się, po czym przejeżdżam łapą po napisie. Litery blakną, wypełnione, po czym pojawiają się, wyryte na powrót, lecz tworzące słowa:

TU SPOCZYWA PIERWSZE ISTNIENIE AGRESJI WIELU IMION

Post został pochwalony 0 razy

Fafle znów odsłoniły jej nienaturalnie długie kły, w szczerym, wszak i tak chłodnym uśmiechu.
- Skoro tak ci się bardziej podoba... - wywróciła teatralnie oczyma.

Post został pochwalony 0 razy

- Czasem chce się powspominać stare, dobre czasy. - Stwierdzam, obejrzawszy swoje dzieło. - A kiedy się zapomni, że latka lecą, zdarza się, że się przychodzi, a tu pomnik się rozpadł, a tu ktoś sobie zajął jako swoje... Tak to bywa.

Przez chwilę w oczach mam dziwną tęsknotę.

Post został pochwalony 0 razy

Z uwagą obserwowała wyraz pyska wilka, ale i w pamięci zanotowała jego słowa. Wzruszyła na nie barkami, odwróciła spojrzenie, ponownie na swój nagrobek.

Post został pochwalony 0 razy

- Z ciekawości. Jak tam idzie ci przystosowywanie się do bycia podwładną? - Pytam z chichotem. - Już masz pod łapą Whispera?

Post został pochwalony 0 razy

Pokręciła pyskiem, uśmiechając się nikle.
- Zobaczymy, kto będzie się śmiał ostatni. - powiedziała jedynie.

Post został pochwalony 0 razy

- Współczuję biedakowi. - Odpieram. - Nie wiedział co czyni.

Wracam na moment wzrokiem do tabliczki, po czym wstaję.

- Wybacz, ale muszę cię opuścić. Obowiązki, chyba jeszcze pamiętasz, jak to jest.

Odchodzę szybkim krokiem. W bramie cmentarza zatrzymuję się.

- Bywaj! - Wołam, unosząc łapę w geście pożegnania, po czym oddalam się w las i znikam wśród cieni.

Post został pochwalony 0 razy

Wzruszyła barkami po czym bez słowa oddaliła się w swoją stronę.

Post został pochwalony 0 razy