Grób Agresji

Na cmentarzu pojawił się szary wilk na barkach niósł niemalże strzępki czarnej wadery,jego oczy szkliły się położył ją na ziemi po czym wykopał dół włożył do niego starannie ciało wadery zdjął złoty pierścień ze swej szyi i założył jej,polizał ją ostatni raz po pysku i zakopał grób wbił tabliczkę "...Tu Spoczywa Agresja..."położył na grobie czerwoną różę sam również położył się koło grobu po jego pysku samotnie spływały srebrne łzy zawył donośnie oddając jej cześć..

Post został pochwalony 0 razy

Pojawiłam się zza drzew z `kamienna twarzą` na pysku.Bałam się jakby podejść bliżej.Stałam tak wpatrując się z daleka w grób,co jakiś czas oczy zbaczały z "celu" na A.

Post został pochwalony 0 razy

odwrócił wzrok od tabliczki przeniósł go na Ballę..

Post został pochwalony 0 razy

Mglista zawyła z oddali, nie zbliżając się do grobu. Pożegnała wilczycę, którą znała długi już czas, po czym zniknęła, milcząc.

Post został pochwalony 0 razy

Wiatr z westchnięciem przynosi strzęp mgły, który formuje się w moje ciało.

- A więc odeszła... - Szepczę. - Agresja, największa i najpotężniejsza spośród wilczyc Wielkiego Lasu, odeszła ostatecznie.

Intonuję na jej cześć Pieśń Czworga Watah, starą melodię, po raz pierwszy zaśpiewaną, gdy Wielki Las był młody, a wilki jednego plemienia rządziły światem.

Nim czas nasz przeminie, Przyjdzie śmierć co czyha,
Pokłońmy się życiu o czterech obliczach.

Wiatr zwiewny, beztroski, do przygód najprędszy
ciekawy wciąż świata, choć przecież najmędrszy.

Czekam na szamanów pozostałych watah.

Post został pochwalony 0 razy

A jednak-przełamałam się-podeszłam bliżej.Mina coraz bardziej stawała się bledsza
-co...czemu...jak -wyszeptałam powstrzymując łzy.Słowa prawdopodobnie były skierowane ku A.

Post został pochwalony 0 razy

-znalazłem jej ciało nie wiem kto mógł to zrobić zostały tylko strzępki odparł łamiącym się głosem..

Post został pochwalony 0 razy

*czarna jak Noc wysoka wadera o bialych koncowkach lap i rownie bialej koncowce pyska pojawila sie na galezi drzewa. Spojzala smutnymi oczami na grob ale nie podeszla..uznala ze tak bedzie lepiej przyjdzie jak nikogo nie bedzie. Jej piesc przeplatala sie z wiatrem. Glos wadery byl przepelniony zalem,bolem i smutkiem....przepiekna stara i smutna piesc zatoczyla krag wokol zebranych wilkow i grobu. Wraz z koncem piesni ktora zniknela razem z cieplejszym podmuchem wiatru zniknela i Pearl oddajac w ciszy chold swej przyjaciolce i waderze ktora dazyla nie tylko szacunkiem ale i przyjaznia*

Post został pochwalony 0 razy

Oczy mi się zaszkliły.Nie mogłam z siebie wydobyć już żadnego słowa.Teraz żałowałam jedynie, że miałam takie kontakty z siostrą jakie miałam . Odeszłam.

Post został pochwalony 0 razy

Stare cielsko Śnieżnej przywlokło się, by po raz ostatni pożegnać Agresję.
- I na nią przyszedł czas. - mruknęła pusto. - Niedługo i ja pogrążę się w otchłaniach ziemi. - dodała, sama na do siebie. Po dłuższej chwili podeszła mimowolnie do dawnego partnera wilczycy. - Bądź twardy, Wataha jest teraz tylko w Twoich łapach, nie pozwól, by wymarła...- szepnęła.

Księżyc oświetla martwe pomniki cmentarza.

Przechodzę raźnym krokiem pomiędzy grobami, jak gdyby nie przejmując się, że stąpam po ludzkich i wilczych szczątkach.

Nagle dostrzegam tabliczkę znaczącą grób Agresji. Podchodzę doń i uśmiecham się do wspomnień. Martwi powracają z grobów... stare wilki młodnieją... Ech, któż by zrozumiał niezbadane wiry czasu?

Post został pochwalony 0 razy

Wredny chichot roznosił się echem po całym, rozległym cmentarzu. Wychudła sylwetka Agresji wyłoniła się zza marmurowego, niemal całkowicie rozwalonego anioła.
- Tak łatwo się mnie nie pozbędziecie. - oznajmiła z wyższością, ukazując kły w paskudnym uśmiechu.

Post został pochwalony 0 razy

Śmieję się.

- Ciekawi mnie tylko jedna rzecz. - Mówię z uśmiechem. - Jakie to uczucie, patrzyć na swoje doczesne szczątki?

Spoglądam ci prosto w oczy.

- Po tym, jak wszyscy dawno już zapomnieli o żałobie po tobie? Po tym, jak większość wilków, które wówczas po tobie płakały, dawno już obróciło się w proch?

Post został pochwalony 0 razy

Wzruszyła barkami, wciąż chichocząc, teraz jednak nieco szczerzej. Spokojnie przetrzymała spojrzenie Alphy Księżyca.
- Satysfakcja. - odparła krótko.

Post został pochwalony 0 razy

- Taak. To do ciebie podobne. - Stwierdzam, z dziwnym uśmiechem. - Zastanawiam się tylko, co by powiedział Avalanche, wiedząc, jak daremny jest jego żal.

- Wiedząc... - Dodaję, poważniejszym tonem. - Że jego ukochana Agresja dołączyła do dość elitarnego grona... Grona tych, którzy odrzucili swoje życie za siebie, by zdobyć wątpliwą nieśmiertelność.

Post został pochwalony 0 razy