"Nauka" Mrocznej

Spora polanka przylegająca do Jaśniejącej Skały. Ktoś ustawił na niej krąg gładkich, białych głazów, stawiając na środku jeden, płaski. Jak ołtarz.

Wychodzę z lasu i zasiadam za "ołtarzem", po czym zadzieram pysk i wyję. Jest to zew, który ma przywołać tu niedawno przybyłą Mroczną.

Post został pochwalony 0 razy

Zielonooka wadera prawie bezszelestnie pojawiła się na polanie. Na jej szyi lekko kołysał się błękitny amulet, jednak niewielu było dane wiedzieć, czym on jest i w jakim celu Mroczna go trzyma. Wilczyca skinęła pyskiem Shinenowi. Po chwili podeszła do kręgu, przyglądając mu się uważnie.

Post został pochwalony 0 razy

- Witaj z powrotem, Mroczna. - Stwierdzam, z uśmiechem. - Dawnośmy się nie widzieli... Kiedy wróciłaś? Chociaż, w sumie, to nieważne.

Kładę łapę na "ołtarzu", który natychmiast zaczyna jarzyć się delikatnie.

- Więc... chcesz wrócić do bycia szamanką Księżyca? Cieszy mnie to niezmiernie, twoje doświadczenie będzie dla nas niezmiernie przydatne. Gwoli formalności... pamiętasz, jaką rolę w watasze ma pełnić szaman?

Post został pochwalony 0 razy

Wilczyca spojrzała na jarzący się kamień.
- Witaj - odpowiedziała Shinenowi - Wróciłam... jakiś czas temu - dodała.
Zamiotła lekko ogonem, oderwała wzrok od "ołtarza" przez chwilę spoglądając gdzieś na horyzont.
- Także cieszy mnie to, że mogę wrócić do Księżyca - powiedziała po chwili - Co do roli Szamana, mam nadzieję że pamięć mnie jeszcze nie zawodzi. Szaman zajmuje się głównie magią. Wywołuje duchy, przewiduje przyszłość, sporządza magiczne mikstury. Wszystko to na korzyść watasze. Może też leczyć inne wilki, tylko w sposób bardziej "magiczny" niż Medyk, podobnie jak on zna się na ziołach. Ujarzmia demony, siły przyrody, ale nie powinien tego wykorzystywać tego do złych celów. Mam nadzieję, że tyle wystarczy - powiedziała, spoglądając na wilka.

Post został pochwalony 0 razy

Uśmiecham się lekko.

- To prawda. Taki jest dar, jaki udzielasz watasze. - Stwierdzam, po czym poważnieję. - Ale tyle wiedzą i zwyczajne wilki. Ty zaś, jako szamanka, powinnaś być nieco ponad to. Wiele jest wilków, zdolnych w większym czy mniejszym stopniu posługiwać się magią. Mocą szamana jest wiedza. Wiedza o granicach magii i sposobach strzeżenia ich. Wiedza o mocach natury i sposobach ich poskramiania. I uświęcona wiedza tradycji i zwyczajów. To jest twoja powinność jako szamanki względem świata.

- Ale, co ja ci tu będę smęcił. - Dodaję, lekkim tonem. - Ty przecież słyszałaś to niejeden raz. A szamaństwo to przecież także magia. Pokaż więc, że pamiętasz, jak to się robi, a potem pójdźmy odnowić twoją przysięgę.

Post został pochwalony 0 razy

Na jej pysku pojawił się delikatny uśmiech. Doskonale wiedziała o czym mówił Shinen, już nie raz w życiu spotkała się z tymi, którzy granic magii nie znali. I raczej na dobre im to nie wyszło. Mroczna zebrała myśli, wyszeptała kilka słów. Jej błękitny amulet jarzył się teraz szafirowym światłem. Wilczyca dawno nie widziała niebieskiej poświaty, dlatego teraz spojrzała na nią z lekkim niedowierzaniem. Szybko jednak oderwała wzrok i amuletu i znów jej spojrzenie zatrzymało się na wilku.
- Co dokładnie mam zrobić? - spytała. Mimo że w środku odczuwała niepewność, starała się by w jej głosie nie było tego słychać. No cóż, szczerze mówiąc dawno nie posługiwała się magią.

Post został pochwalony 0 razy

- Hm. Myślę, że temu miejscu przydałby się mały remont... ot, choćby, ołtarz. Przemień go tak, żeby bardziej odpowiadał temu, co się tu robi. Magia roślin, kryształu albo kamienia.

Post został pochwalony 0 razy

Wilczyca uważniej spojrzała na ołtarz. W myślach starała sobie wyobrazić, jak miałby wyglądać po przemianie. "Magia roślin, kryształu albo kamienia" - przypomniała sobie słowa Shinena. A gdyby połączyć to wszystko razem? Zebrała myśli. Mniej więcej już wiedziała, co chciała osiągnąć. Pozostało jej tylko wybrać w jaki sposób tego dokona. Nigdy nie ukrywała, że jej mocną stroną były runy. Teraz właśnie także zamierzała je wykorzystać.
Obeszła ołtarz, zatrzymując się przy każdym z kamieni, by narysować znak. Starannie dobierała runy, by nie popełnić błędu który mógłby ją wiele kosztować. Wybierała głównie te których żywiołem była ziemia, powietrze i ogień. Po dłuższej chwili znalazła się w punkcie wyjścia. Przed sobą narysowała ostatni znak - trzy kreski, dwie pionowe równoległe do siebie, pierwsza dłuższa a druga krótsza. Trzecia kreska łączyła wierzchołki dwóch pozostałych. Ta runa miała dodać jej siły. W końcu wszystkie pozostałe będę z niej ją czerpać.
Mroczna wyszeptała kilka słów. Uważnie obserwowała wszystkie znaki. Każdy z nich zaczął jarzyć się światłem, kolor zależał od właściwości. Łącząc się ze sobą, utworzyły świetlisty krąg. Pierwszą zauważalną zmianą był kształt ołtarza. Jego powierzchnia stała się gładka, po bokach pojawiły się rzeźby przedstawiające głównie motywy roślinne. Jakaś niewidzialna siła jakby rzeźbiła w kamieniu. Wkrótce "ołtarz" przypominał już ołtarz, bogato rzeźbiony z kolumnami podtrzymującymi płaską płytę. Magia kamienia. Następnie zmiany zaczęły zachodzić w materiale, z którego był wykonany. Szary kamień stopniowo przemieniał w marmur, biały i czarny, przeplatający się ze sobą. Po chwili można było zauważyć także przezroczyste elementy, mieniące się w słońcu. W środku ołtarza niespodziewanie pojawiła się niewielka kula ognia. Natychmiast otoczył ją kryształ, więżąc w środku. To było "serce" ołtarza. Magia kryształu. Po bokach ołtarza rośliny wyrównały się do podobnej wielkości. Dalej utworzyły równe kręgi, im dalej od ołtarza, tym większą średnicę miały. Delikatnie falowały od nieznacznych podmuchów wiatru. U podstawy ołtarza wyrósł bluszcz, otaczając go swoimi pędami i zakrywając pulsujący w środku ogień przed ciekawskimi oczami wilków, którym nie było dane go zobaczyć. Magia roślin.
Mroczna położyła się na ziemi, jej oddech stał się płytszy. W połowie przemiany ołtarza można było zauważyć, że runa, którą narysowała przed sobą zaczęła pulsować delikatnym światłem, tym samym napełniając ją energią. W duchu wadera cieszyła się, że nie przeceniła swoich sił, chociaż tyle magii zabrało jej dość dużo energii. Na chwilę przymknęła oczy. Po chwili je otworzyła, przypominając sobie o obecności Shinena. Spojrzała na niego, ciekawa jego opinii.

Post został pochwalony 0 razy

- Doskonale. Jak zwykle potężna i dbająca o szczegóły. Dziękuję ci. Oficjalnie uznaję cię godną pełnienia funkcji szamanki Watahy Księżyca.

W momencie, gdy wypowiadam ostatnie słowa, moc drga nieznacznie.

- Taak... No więc, możemy iść. Chodź ze mną na szczyt Skały, tam odprawimy rytuał twego ponownego przyjęcia.

Post został pochwalony 0 razy

Wstała z ziemi, zauważając że nie sprawiło jej to większych trudności. Widocznie ta chwila wystarczyła, by zregenerowała swoje siły. Tylko wprawne oko poznałoby, że przed chwilą używała magii.
- To ja ci dziękuję, że pozwalasz mi pełnić funkcję Szamanki. No cóż, bardzo przywiązałam się do tej rangi i szczerze mówiąc jakoś nie widzę siebie pełniącej inną funkcję w watasze - uśmiechnęła się lekko. Rzuciła ostatnie spojrzenie na ołtarz i po chwili, za Shinenem oddaliła się w kierunku Skały.

Post został pochwalony 0 razy