Klif

- Trudno powiedzieć. Nie mam już swojego miejsca na świecie, w niewielu placówkach pozostaję na dłużej. Prawdopodobnie jednak zostanę tu jakiś czas.. Choć ten akurat jest dla mnie względny. - odparła, nieco bezwiednie.
Zerknęła ponownie na basiora.
- Atlanta, usłyszałeś pan zapewne, zresztą. - kultura jakaś wymagała odeń przedstawiania się każdemu z osobna.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Wachlarz Wrzasku dnia Nie 21:59, 03 Maj 2009, w całości zmieniany 1 raz

Wybucham szczerym śmiechem.

- Jak zwykle, wszystko jest względne. Planujesz dołączyć do którejś watahy czy pozostaniesz wolnym strzelcem?

Post został pochwalony 0 razy

- Zastanawiam się. Dawniej domem mi była Noc, a jednak nie przetrzymałam tam zbyt długo. - tu się jeszcze uśmiechnęła rozbawiona - Niezbyt wiele wiem o charakterach watah trwających do dziś dnia, tego, jak się pozmieniały. Nie chcę decydować pochopnie, a.. i tak zapewne to zrobię.

Post został pochwalony 0 razy

- Zmieniło się w tym względzie, i to dość sporo. - Uśmiecham się. - Mi dostała się scheda po Avie i Agrechu, a z Nocy się zrobiła niezła zbieranina demonicznego, tak w przenośni, jak i dosłownie, tałatajstwa. Rządzi nimi Whisper, ale on od paru dni nie pokazuje pyska.

Post został pochwalony 0 razy

- Rozumiem.. - uchem trzepnęła odpędzając natrętnego owada - Czy Księżyc jest taki jak pamiętam? Tajemniczy, z przypadkami zrujnowanej psychiki? - niby to z obrzydzeniem, ale po prawdzie w uśmiechu skrzywiła pysk. Wtedy było to dlań zabawne, lecz cóż. Czasy się zmieniają.

Post został pochwalony 0 razy

- Jedno się nie zmieniło. - Uśmiecham się. - Nadal potrafimy trzymać język za zębami, gdy trzeba. Ale, z drugiej strony, na jedynego czubka w watasze właśnie patrzysz.

Post został pochwalony 0 razy

- Piękne o sobie zdanie masz. - parsknęła śmiechem. - Zbiera Ci się sama wataha, czy może szukasz kogoś?
Łeb odrobinę przechyliła, cała ona.

Post został pochwalony 0 razy

- Generalnie przyjmujemy każdego, kto ceni sobie niezależność. - Stwierdzam z uśmiechem. - Pomoże przyjaciołom, ale nic więcej. Dlatego też nie narzucamy się nikomu. W końcu, co to za niezależność, gdy się podejmuje decyzje pod czyimś wpływem.

Wstaję, przeciągam się leniwie, po czym strzepuję naniesione przez wiatr kropelki wody z ogona.

- A dlaczego pytasz?

Post został pochwalony 0 razy

- Bo się zastanawiam. - nieco ironicznie odparła, nadal jednak uśmiechu z pyska nie zmywając. - Wybierasz się gdzieś? - Brwi wadery powędrowały odrobinę w górę.

Post został pochwalony 0 razy

- Nie. W każdym razie, nie w tym momencie. - Stwierdzam ze śmiechem. - Po prostu nie lubię mieć mokrego ogona. To ponoć niezdrowo.

- A więc zastanawiasz się, tak...? W porządku. Nie śpiesz się. Wprawdzie pochopnie wybraną watahę najczęściej miło się wspomina - Uśmiecham się do własnych wspomnień. - Ale to twój wybór.

Ziewam lekko.

- Ciekawi mnie tylko jedno. Ostatnio zauważyłem powrót wielu starych znajomych. To zbieg okoliczności, jak mniemam?

Post został pochwalony 0 razy

- Niezdrowo, niezdrowo.. Gderanie. Najzdrowiej całemu mokrym być. - barkami lekko wzruszyła, usiadła na zadzie ogon przy łapach układając.

- Nie wierzę w zbiegi okoliczności. Stare mordy wracają gdzie im dobrze było. Krach widać jaki w krainie, którą nazywały domem. - pysk oblizała, bynajmniej nie łakomie.

Post został pochwalony 0 razy

Siadam, owijając ogonem łapy.

- Paradoks. - Stwierdzam, spoglądając gdzieś w morze. - Wybyli stąd, bo Wielki Las się rozpadał. A teraz wracają, bo rozpadła się ich nowa kolonia. Czyżby to jakieś... Fatum?

Jak gdyby czyś tknięty, zasłaniam pysk ogonem, jakbym popełnił gafę. Po chwili jednak uspokajam się, śmieję krótko nawet.

Post został pochwalony 0 razy

Brwi wadery tylko wyżej powędrowały, nie skomentowała tego jednak.
- Gdzie nie pójdą tam się sypie, takie życie widać. No cóż, mam jedynie nadzieję, że wraz z przybyciem wszystko znów nie pieprznie. - ponownie uchem trzepnęła.

Post został pochwalony 0 razy

- Jak tylko utrzymają temperamenty na wodzy, nie będzie źle. - Uśmiecham się na powrót. - Może w końcu pokażą zdolność uczenia się na błędach.

Prycham lekko, wracając spojrzeniem do ciebie.

- Ale ciężko na to liczyć.

Post został pochwalony 0 razy

- Co prawda, to prawda.. - pokiwała wolno łbem spoglądając w oczy wilka, zamyślona. Położyła się w końcu, wyciągając przed siebie wytatuowane łapy. Kiedyś były symbolem jej urodzenia i pozycji, teraz jedynie kolejnym wilczym dziwactwem.
- Aa.. - nie wiedziała o cóż pytać - ..powodzi Ci się? - zdecydowanie nie wiedziała. Kitą zmiotła ziemię.

Post został pochwalony 0 razy