Klif

Piękny, szczególnie podczas wschodu i zachodu słońca.

_________________

Czarna wadera biegła wzdłóż kilfu ze szczenięciem w pysku. Na jego skraju zatrzymała się. Położyła szczenię na ziemi, po czym sama usiadła. Oblizała pysk z krwi Khoty. Z daleka wyglądała jak nietypowy marmurowy posąg, choć pozwalała, by wiatr bawił się jej przydługą sierścią.

Zapiszczałem z bólu zwijając się w kłębek u matczyncyh łap - Mamo dlaczego to to bolało - zapiszcząłem

Nie odpowiedziała, zapatrzona gdzieś ponad horyzont.

-Mamo - zapytałem się czując jak krew spływa po klifie - Słabo się czuje

Znów go zingnorowała. Utkwiła stęsknione spojrzenie w Morzu..

Szczeniak usną lecz nie ze zmęczenia tylko z obfitej utraty krwi... dobrze by było go uleczyć bo tak ist DEAD

Po pewnym czasie przeniosła zmęczone spojrzenie na szczeniaka. Zaczęła burczeć jakieś niezrozumiałe słowa, przez co rana zatamowała się, a Khota wracał do zdrowia.

Otworzyłem ślepia - Mamo - zapiszczałem cicho - ja ja nie chciałem przepraszma

-Panuj nad nerwami.-powiedziała cicho. Miała spokojny, może nawet zbyt spokojny głos.

-Ja chcę ją przeprosić - powiedziałem

-To idź.-odparła, odwracając wzrok, znów patrzyła w Morze.

-Ale ale chodz ze mną - zapiszczałem

-Idź.-powiedziała, nieco natarczywym głosem.

-Dobrze - powiedziałem i ruszyłem w stronę woodospadu

Siedziała nieruchoma, niczym posąg jakiś czas. W końcu powlokła się, Bóg wie gdzie.