Głębiny Lasu

Tak samo jak nagle widmo się pojawiło - teraz nagle znikło. Zaś brązowa wilczyca nadal leżała na ziemi, ale odzyskiwała już przytomność. Była wycieńczona, wyglądała tak, jakby przed chwilą stoczyła jakąś ciężką walkę.

Post został pochwalony 0 razy

Podchodzę do niej.

- Nic ci nie jest? - Pytam, pomagając jej wstać.

Spoglądam na resztki amuletu.

- To widmo zostało przez kogoś stworzone. Podejrzewam, że nie przypadkiem. I nie spodziewam się, żeby ten ktoś miał wobec nas przyjazne zamiary.

Post został pochwalony 0 razy

- N-nie...Już mi lepiej. - usiadła, jej łapy lekko się trzęsły.
- Dziękuję...Podejrzewasz, kto mógł to coś stworzyć? - zerknęła na resztki rubinu.

Post został pochwalony 0 razy

Uśmiecham się, choć raczej krzywo.

- Hm... Czy to widmo... kogoś ci nie przypominało? Ja już widziałem podobną wilczycę. I bynajmniej nie było to w przyjemnych okolicznościach. Ten rubin - wskazuję na resztki - był podobny do jednego z jej talizmanów. Może był kopią?

Post został pochwalony 0 razy

- Może...Niczego już nie jestem pewna. - przyznała, zgodnie z prawdą. Ciche, prawie niedosłyszalne westchnienie wydobyło się z jej pyska.

Post został pochwalony 0 razy

Spojrzał na obie wilczyce.

Post został pochwalony 0 razy

- Mnie natomiast martwi co innego. Co to widmo, czy raczej powinienem rzec, jego twórca, ma do szamanów? Widmo mógłby zniszczyć każdy, gdyby tylko ruszył łbem - uśmiecham się złośliwie - więc to na pewno nie ta kwestia... Dziwne.

Spoglądam pomiędzy drzewa.

//Co się dzieje z tymi cieniami, co je widzieliście wcześniej?//

Post został pochwalony 0 razy

// Jakie cienie //

Widzimy nagle przed nami kilka sylwetek wilczych w ciemnościach ..

Post został pochwalony 0 razy

Spojrzała na nie uważnie, nie wyczuwała jednak 'negatywnej' energii. Mogły być to dobre byty, albo neutralne.

Post został pochwalony 0 razy

- Nie jestem śmiertelnikiem - uśmiechnął się z kpiną.
Wrócił na szlak czarnych kłaków.

Post został pochwalony 0 razy

- Co ty gadasz MP? = spojrzał na wilka podejrzliwie

Dodane : Kilka chwil później gdy nic się nie działo wilk zniknął w mroku..

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Zabójczy Szept dnia Pią 16:09, 30 Maj 2008, w całości zmieniany 1 raz

- Choroba. A właśnie się rozkręcałem.

Rzuciłem okiem na kamień, dla pewności zaklęciem rozbiłem go w drobny mak. Po tym odbiegam.

Post został pochwalony 0 razy

Skierował swoje kroki naprzód.
- No, idziesz? W porządku? - rzucił do Alecto.

Post został pochwalony 0 razy

- Co? Ach tak, idę. - powiedziała, wstała i pobiegła za innymi.

Post został pochwalony 0 razy

- Wszyscy poszli... - mruknął, nie odrywając się od węszenia.
Do kłaków dołączyły na szlaku małe plamy krwi...

Post został pochwalony 0 razy