Niebezpieczna Ścieżka

-Tak, ale wtedy byliśmy trochę młodsi. - odwrócił się do CD z szerokim uśmiechem.

- O tak byliście młodsi.- uśmiechnął się również do małego przyjaciela.- Ale nie zmienia to faktu że długość waszych nóg nie umożliwi wam ucieczki jeśłi ludzie was znajdą. Dlatego też nie rozkazuję bo nie mogę, nalegam i proszę, byście się stąd oddalili, Ale póki co zostanę z wami. Jeśłi coś zagrozi uciekajcie. Ja was będe osłaniał- uśmiechnąl się rozbrajająco.

Post został pochwalony 0 razy

- A gdzie są twoje dzieci? - zainteresował się nagle, całkowicie zapominając o irytującym - nadal - nieznajomym.

- Witaj.. odrzekl spokojnym tonem, po czym z grymasem jakby swobody, uwolniony wkoncu od natretnych pytan, bacznie przygladal sie obcemu sobie wilkowi, dokladnie wsluchujac sie w jego glos i wypowiedziane slowa

Post został pochwalony 0 razy

- no i tu jest problem Niv. Otóż nie wiem.- uśmiechnął się jeszcze bardziej rozbrajająco.- mógłbyś sprawdzić, czy nie są przypadkiem w norze moon? A jeśł itak mógłbyś je przyprowadzić do pustelni dusz? To mój nowy dom i legowisko. Stary wyleciałw powietrzee... - Zachichotał jak uczniak. zwróciłsię do nieznajomego- Jesteś tu nowy? Witaj, jestem Calderon Delvardan, przeklęty pazur, Medyk i Zwiadowca w służbie Luny i watahy wiatru.- przedstawił się.

Post został pochwalony 0 razy

Niv pokiwał twierdząco łepkiem, zadowolony ze swej misji. Wstał, rzucając obcemu wilkowi ostatnie spojrzenie i zniknął w krzakach, po drodze mrucząc do siostry coś, co brzmiało jak "Idziesz?". W myślach zanotował, by potem koniecznie sprawdzić, o co chodziło z tym domem Calderona.

Dokladnie wsluchiwal sie w jego wypowiedz, wychwytujac to doslownie kazdy szczegol ktory moglby sie przydac w jego zyciu i wedrowkach, wszystko co bylo istotnie i czasami zbedne, by wkoncu wybudzajac sie ze swego zadumania, spojrzec to ponownie w strone wilka, szybko sie orientujac ze czekal tym samym na jego slowa, ciut wybity z nietaktu, wkoncu odpowiedzial - Tak jestem mozna by rzec przejsciowym gosciem na tych ziemiach... Po czym przypominajac sobie jego ostatnia kwestie, czym predzej by zaspokoic swoje obawy, odrzekl kolejno - Czyzbym niespodziewanie zawital w strony Watahy Wiatru ?

Post został pochwalony 0 razy

- Hej, nie znany przyjacielu, jak mam Cię zwać?- spytał nie pewny Calderon.

Post został pochwalony 0 razy

Juz chcac cos rzec, niespodziewanie otwierajac pysk, jego jezyk doslownie stanal mu w gardle, po czym z lekkim posepnym grymasem na swym pysku, momentalnie skierowal swoje soczewki gdzies w dal za wilka, odpowiadajac ponurowatym glosem - A wolaj jak chcesz, dla mnie to przestalo miec znaczenie... Urwal, wstajac z ziemi

Post został pochwalony 0 razy

- Coś Cię trapi... wyszpetały mi to ptaki na niebie, motyle na gałęziach, wiatr na szczytach, i skały w ziemi.- rzucił spokojnym głosem i powtózył coś Cię trapi przyjacielu.- Przerwął na moment by znów podjąć.- Widzisz... Jestem Calderon Delvardan, Przeklęty pazur. Tak nazwali mnie rodzice, zamordowani przez ludzi, tak nazwały mnie watahy zamordowane przez ludzi, Tak nazywały mnie partnerka i moje dzieci... zamordowani przez ludzi. Nie boje się swej przeszłości. Jestem jej panem, i jestem z niej dumny. Jestem jej władcą i powiernikiem. Ty też możesz być panem swojej przeszłości.- mówił spokojnym umiarkowanym tonem.- Krocz przed siebie przyjacielu z uniesionym pyskiem... A. Jakbysm iał jakiś problem kłopot. Zawsze możesz wpaść do psutelni dusz. Muzyka natury zawsze ukoi twe rany.- mówiąc to odwrócił się skinął łbem rozmówcy i odszedł.

Post został pochwalony 0 razy

- Medrcy... Burknal jakby z niechcenia tuz po odejsciu wilka, wygladajac na takiego ktory poprostu bywal zazdrosnikiem takiego podejscia do zycia, coz poprostu nie potrafil zapomniec o wciaz bolesnych ranach, ktore chociaz dawien dawnu temu wkoncu sie zasklepily, to nieustannie ich blizny, niczym slad czy sama niechciania pamiatka w nim pozostawaly, rodzac pietno i strach przed nimi samymi, wkoncu odwracajac pysk w swoja strone, spogladajac hen gdzies w dal nad rozciagajace sie tuz przed nim samym ziemie, niespodziewanie jego pysk wydusil slowo - Przyjaciel... Po ktorym pokiwawszy przeczaco, wybudzajac sie niczym uspony ze snu czy koszmaru, ruszyl spokojnym truchtem tuz przed siebie, niknac gdzies w oddali tych ziem

Post został pochwalony 0 razy

Spojrzała z prawdziwym wyrzutem za wilkiem. Nienawidziła być szczeniakiem. Nienawidziła być traktowana w taki sposób. Z desperacją wbiła pazury w ziemię, postanawiając, że to jeszcze nie koniec. Wilk fascynował ją coraz bardziej, chciała wiedzieć czego się boi i skąd się wziął. Wilczyca nie znała jeszcze świata, nie mogła sobie wyobrazić, że istnieje gdzieś indziej jakiś świat poza krainą Wolfeslive. Z opuszczonym ogonem podążyła za bratem.

Post został pochwalony 0 razy