Bezlitosne piaski...

Spojonym, pewnym krokiem przemierzam rozżażone piaski pustyni okrywając grzbiet brązową płachtą niczym płaszczem. Ide patrząc przed siebie, lecz rozglądajac sie na boki spostrzegłem Nivisa, uśmiechnąłem się lekko do niego i skinąłem łbem na powitanie po czym przystanąłem, jakby chcąc zamienić z nim słówko czy dwa.

Gdy usiadla jej futro powialo na wietrze.Przygladala sie znajomo wygladajecemu wilkowi.

Post został pochwalony 0 razy

- Witaj. - skłonił łeb przed nieznajomą wilczycą, po czym odwrócił się do SzK. Wymruczał jakieś słowa powitania, spoglądając nań pytająco.

Na chwilke zastygl w swym bezruchu, by calkowicie oddajac sie slowom smagajacym jego cialo, by wkoncu wychwytujac je swoim umyslem, skierowac swoj pysk w strone ich zrodla, by spokojny w swym milczeniu bacznie przygladac sie wilkowi, prubujac rozeznac w nim jakiekolwiek wczesniejsze spotkanie badz rozmowe, by nagle oderwany od swych obserwacji spojrzec na nowoprzybyla i nowoprzybylego, wciaz nic nie odpowiadajac

Post został pochwalony 0 razy

Podeszłem doń bliżej i zerknąłem na niego lekko z ukosa - Powiedziała wam prawde? - zapytałem po prostu

- Powie, jeśli uzna, że chce. - uciął krótko, ale zupełnie spokojnie.
Usiadł przed wilkiem, przyglądając mu się bardzo uważnie.
- Dlaczego tak ci na tym zależy? - zapytał wolno - Jaki masz w tym cel?

Siedziala troche dlalej od wilkow,lecz wiatr roznosil slowa.

Post został pochwalony 0 razy

- Zależy mi, byście znali zagrożenie jakie niesie ze sobą bycie "mutantem". - odparłem cicho - Wiesz lub nie, ale krew demonów z czasem nabiera na mocy, wyraźniejsze są symptomy tej mieszanki krwi, przestaje sie być "zwykłym" wilkiem czy wilczycą...

"Wszyscy sie znali..." Te slowa wydedukowal w swym umysle, ciut gotujac sie do obronnej pozycji, lekko napinajac wszystkie swoje miesnie, bacznie lustrujac swym wzrokiem kazdorazowy ich ruch, czujac w swych kosciach ze ponownie w jego ogromnym szczesciu natrafil na ziemie kolejnej to watachy, ktora zwlaszcza by bylo dla niego jeszcze ciekawiej natrafila na niego samego, posrod tych wszystkich piaskow, on musial byc tym odnalezionym ziarenkiem, jego mina momentalnie mu zbrzydla

Post został pochwalony 0 razy

Oczy młodego wilka błyszczały nienaturalnie, gdy patrzył na SzK, a fascynacja mieszała się w nim ze złością, irytacją, zniecierpliwieniem, trochę...lękiem?
- Opowiedz. - poddał się wreszcie, cicho, ale zdecydowanie.

Me kroki poniosły mnie za wilka, powoli patrząc się na niego kątem oka okrążam go raz po raz mówiąc...

- W zależności od tego ile krwi jest w Tobie, w takim tępie nabiera ona na mocy. Picie krwi i jedzenia mięsa z innych mieszańców przyspiesza jej rozwój, powoli wypacza ciało przyszłego demona wpierw wewnętrznie, wzmacniając mięśnie, kości, co daje złudne poczucie "zysku". Później przekształca je z zewnątrz, zmienia sie skóra, sierść, kły, pazury, wyrastają rogi, kolce, czasem łuska lub skrzydła. Głos ulega zmianie, często i rozstaw szczęk, forma języka... Na końcu zmienia sie psychiczne nastawienie, zmieniają się gusty, myśli, instynkty, zatraca sie świadomość oraz czyste rozumowanie... - mówie cichym, monotonnym i obojętnym głosem, niczym świst wiatru przed burzą..

Obracał głowę, wodząc wzrokiem za krążącym wilkiem. Chłonął jego słowa, na bierząco starając się dobrze zrozumieć ich sens.
- Ona ma w sobie więcej krwi, o której mówisz. - przerwał, dziwiąc się spokojowi swego głosu - Jest wilczycą. Mimo wszystko jest tylko wilczycą.

Wkoncu jakby trzezwym spojrzeniem, swoj pysk momentalnie zwrocil w strone kolejnego wilka, by ponownie jakby porazony sama blyskawica, znieruchomiec jak kostka lodu, bacznie i zwlowieszczo lustrujac od lap po sama glowe sylwetke do niczego nigdy dotad podobnego stworzenia, mimochodem przypominajac sobie dawne opowiastki ludzi na temat ich wierzen w demony i sily nadprzyrodzone oraz to w jaki wtedy to on sam zabawny sposob cale te historyjki potraktowal, lecz tym razem wcale jemu samemu nie bylo do smiechu

Post został pochwalony 0 razy

- Mimo wszystko, ma jej więcej... Nie zawsze będzie wilczycą, taką jaką znasz... - powiedziałem cicho - W przypadku jednych czy drugich, mutacja nastepuje w innym tempie, jednak długowieczność jaką ta krew im daje, w końcu prowadzi do nieuniknionego szaleństwa i zatracenia...

- Dużo o tym wiesz. - warknął, tracąc nad soą panowanie. Nie chciał, by wilk mówił więej, ale przecież musiał wiedzieć...
- Dużo o tym wiesz, wielce to zastanawiajace w połączeniu z płachtą ukrywającą coś na twoim grzbiecie. Co tam jest? Kolce, łuski, skrzydła? O czym jeszcze wspominałeś?
- mówił dużo i szybko, jakby nie chcąc pozwolić mu dojść do głosu...
Myśli wirowały w jego głowie.