Bezlitosne piaski...

Tak długa droga...
Wymizerniała bardzo. Wlekła ze sobą złamaną łapę i zamglonym wzrokiem wypatrywała lasu na horyzoncie. Jak dawno jej tu nie było.. Jak dawno porzuciła swoją watahę..
Dawno nie jadła, a jedyne co trzymało ją teraz przy życiu to korzeń zawieszony na szyi.. Była odwodniona - bo tak dawno nie miała okazji posmakować wody. Upadła na piach, by móc odpocząć, a potem ruszyć w dalszą drogę..

Post został pochwalony 0 razy

Czarna sylwetka zamajaczyła z naprzeciwka. Wadera o smolistej, matowej sierści kroczyła powoli, zbliżając się do Bezimiennej, wciąż jednak była daleko.

Czując w pobliżu obecność życia podniosła łeb za wszelką cenę pragnąc ujrzeć przyjaciela.

Post został pochwalony 0 razy

Woń Bezimiennej napłynęła do jej nozdrzy. Przypieszyła kroku, wyraźnie zaciekawiona - nie spodziewała się spotkać tu żywej duszy. Gdy była dostacznie blisko zmrużyła ślepia - poznawała waderę, jednak nie była pewna, czy to na pewno ona..

- To ty jesteś.. - mówienie nie sprawiało jej bólu, czy trudu. Na jej pysku pojawił się uśmiech, jakby trochę grymas -Agresja. - Wilczyca podniosła się na przednie łapy i schyliła lekko pysk w geście i powitania, i w geście pokojowym, bowiem nie była pewna zamiarów wadery

Post został pochwalony 0 razy

-Tak, to ja.-odparła, z cieniem uśmiechu na pysku.-Jesteś.. Ranna?-spytała ciszej, uważnym spojrzeniem lustrując waderę.

- n-nie.. - wymruczała - Tylko złamałam łapę.. Poza tym dokucza mi głód i suchość w gardle.. - powstała na trzy łapy i powoli zaczęła zbliżać się do wilczycy tuląc uszy.

Post został pochwalony 0 razy

-Mogę ci jakoś pomóc?-spytała, dość nie pewnie, podchodząc bliżej.

Spojrzała na nią błękitnymi oczyma. Wprost promieniowały nadzieją i prośbą, chociaż nie kierowaną do wilczycy przed nią. Bezimienna ukłoniła się lekko szepcząc;
- Dziękuję.. To bardzo miło z twojej strony.. Chciałabym tylko.. jeśli byś mogła.. Doprowadzić mnie do jakiejś wody, wodospadu, czy czegoś.. Bo ja sama chyba bym się zgubiła - uśmiechnęła się niepewnie i poczłapała bliżej wilczycy z większą pewnością

Post został pochwalony 0 razy

-Choć.-mruknęła. Ruszyła przed siebie, bo jakiś czas oglądając się za Bezimienną.

[ Bluszczowe Góry - Górski Potok ]

Ruszyła za nią.

Post został pochwalony 0 razy

*Czarna wyskoa wadera o czarnej przydlugiej siersci. Szla powolnym krokiem przed siebie. Jej smukly leb byl pochylony a ogon beznamietnie falowal powietrze przy kazdym kroku. Wilczyca szla bezcelu pograzona we wlasnych myslach.Jej beznamietne,puste oczy o tak zadkim kolorze nie blyszczaly juz radosnie...byly puste i mieszaly sie w nich gleboko rozne uczucia.Niepokuj a nawet i strach..wiele pytan i wspomniej mieszalo sie we lbie wilczycy. Wadera wydawala sie nieobecna*

Post został pochwalony 0 razy

W oddali wsrod kurzu i niosacego sie tuz zza nim samym dymu piasku, mknela samotna sylwetka wilka, ktora calkowicie zapomniawsza o wszystkim innym, mknaca przed siebie na zaboj, wkoncu powracajac samym soba do granic tegoz to swiata, niespodziewanie zatrzymala sie posrodku wysokiej wydmy, panicznie rozlagadajac sie dookola siebie samego, jakby poszukujac jakiejkolwiek to zywej duszy, badz calkowicie zdezorientowany przygladajac sie terenom ktore to pierwszy raz widzial

Post został pochwalony 0 razy

Na piasku odcinała się wyraźnie sylwetka młodego jeszcze, acz silnie zbudowanego wilka. Leżał wcześniej, ukryty za wydmą, podniósł się dopiero, gdy wyczuł obcą woń. Nie, nie obcą, znał ją, choć nie pamiętał, kim jest ów wilk.
Wolno skłonił łeb, mierząc go spojrzeniem bystrych błękitnych oczu. Nagle w kąciku jego pyska pojawił się cień delikatnego uśmiechu.
- Ależ oczywiście. - odezwał się - Wilk, który nie chciał zdradzić swojego imienia. - przyglądał mu się z zainteresowaniem.

Z gracja weszla tutaj wadera o bialej sirsci i niebieskich oczach.Witajcie-skinela im lbem na przywitanie po czym przejechala wzrokiem po wilkach.

Post został pochwalony 0 razy